Rozdział 13

2 dni później:

Wstałam łał, ja wstałam hura tylko mi pogratulować. Dobra tam muszę się dowiedzieć co i jak jest miedzy Patką, a Łukaszem. No po prostu muszę!!! Nie wiem jak to od nich wycisne, ale nie odpuszczę puki się nie dowiem. Ubierałam sie gdy nagle do pokoju weszła Patrycja.

-No hej.-Była dosyć dziwna, a może mi sie wydawało.

-No hejka. O co chodzi??-Ja głupia od razu wiedziałam o co chodzi o Łukasza, a o kogo innego??

-Bo jest taka sprawa.-Zaczęła.

-Jaka??

-Dobra powiem w prost chodzi o Łukasza.-Wiedziałam.-No, bo my jesteśmy razem.

-No to to zdążyłam wczoraj zauważyć, jak żeście się zaczęli w pospiechu nagle ubierać.

-Ale to tak samo jakoś tam wyszło.

-Dobra nie musisz mi sie tłumaczyć, ja wszystko rozumiem.

-Naprawdę?

-Nie, jednego nie mogę, dlaczego wyscie mi wcześniej nie  powiedzieli?!?!?!

-Łukasz chciał, ale ja...-Spuściła głowę w dół.-Gdybym wiedziała, że to tak wyjdzie to bym ci juz dawno powiedziała. Dawno co ja gadam przecież my ze soba chodzimy odkąd on tu przyjechał.

-Dobra wiesz jak coś to ja do waszego związku nic nie mam.

-Okej, ja tylko  chciałam z tobą wyjaśnić to co wczoraj się wydarzyło jak...

-Dobra, dobra nie chcę znać szczegółów!!! A teraz lepiej sie ubierajmy na pogrzeb, bo dostałam sms od Łukasza, że mamy już przyjeżdżać.

-Okej.

                                                                            ***                                                                                                                          

Po pogrzebie dzień mijał makabrycznie. Ja oczywiście się rozkleiłam jak to ja, nie mówiąc już o tym, że jak wychodziłam z kościoła to sie wyjebałam prosto na księdza. Po całym szalonym, a zarazem smutnym dniu poszłam sie legnąć na kanapę i z półgodzinnej drzemki zrobiła się trzynastogodzinna. I tak przespałam resztę dnia.

3 dni później:

Po tak długim czasie w końcu każdy się otrząsnął. Wszyscy radośni i zakochani. Monika specjalnie dla Pawła pojechała z powrotem, bo oni długo na odległość od siebie nie moga wytrzymać. Tylko ja jakaś taka niezakochana.  Szłam sobie ulicą zwiedzając miasto, gdy nagle zagapiłam sięw jeden punkt i wpadłam na kogoś.

-Oj przepraszam, ja niezdarna zagapiłam się.-Spojrzałam na niego. Normalnie nic dodac, nic ująć chłopak z wygladu wręcz idealny!!

-Nic nie szkodzi, takim ładnym dziewczyną wszystko moge wybaczyć.-To był głupawy tekścik prawie każdego chłopaka, ale jednak jak on to mówił to był jakiś taki mniej głupawy.  

-Jestem Kuba, a ty??-Podał mi dłoń.

-Kornelia.

-Ooo jakie ładne imię i rzadko spotykane.

-Tak wiem jestem, jedyna w swoim rodzaju, unikalna i wręcz wspaniała.-Ale dałam dobra reklamę, powinnam sie zastanowić czy nie iść na tych ludzi, którzy gadają głupoty w TV.

-Hahah zabawna jesteś.

-A dziękuję.-Tak właśnie minął nam wspaniały dzień we dwoje. Zwiedziliśmy całe miasto, ale ja bardziej wpatrywałam się w niego niż w te głupie stare zabytki. O jakiejś dwudziestej  dwadzieścia Kuba odprowadzał mnie do domu. Zaprosilam go do środka i jakoś samo tak sie zrobiło, że zaczęłam go całować on się nie bronił, wręcz przeciwnie błagał o to. Szlismy prosto do mojego pokoju. Tak rzuciliśmy sie na łóżko i zaczęliśmy zdejmować z siebie ciuchy......

Patka:

-Ej Łukasz wiesz gdzie Korna ona miała byc u nas, a jej nie ma.

-No właśnie też nie wiem, a weź do niej zadzwoń.

Wybrałam numer.

-O jest sygnał.

*Ha ha halo??-Powiedziała zdyszana.

*Ej no gdzie ty jesteś??

*Jaaa teeeeraz oooch nie mogę!!!!

*Ale?? Co tam sie dzieje??

*Zadzwonię później, paapaaaaaa!!!!!

Rozłączyła się.

-I co??

-Wiesz ona dzis nie przyjdzie.